Van alles wat - SUNDRY
uari 2022
Twee zielen, één gedachte - Een van de vriendschappen die al lang geleden ontstaan zijn via mijn danscursussen en dansensembles, is die met Nieske van der Heijde, die mijn wekelijkse cursus in Utrecht jarenlang volgde. Mogelijk werd de kiem voor onze vriendschap al gelegd toen zij eens vertelde dat als zij thuis passen of een dans oefende, haar poes in haar benen ging hangen. Ze ging ook mee naar de oude muziek- en danszomercursussen van La Pellegrina in Tsjechië, tijdens een waarvan haar leven drastisch, en naar het zich laat aanzien blijvend, is veranderd...
Aan het dansen kwam voor haar tien jaar geleden een abrupt einde toen zij getroffen werd door MS. Het bleef gelukkig bij die ene aanval, maar zonder gevolgen was die niet. Onze vriendschap is sindsdien geïntensiveerd en mij heel dierbaar, en wij delen, nog afgezien van het dansen, een aantal liefdes. Dat wij allebei anglofiel zijn en graag vertalen, wist ik al. Dat Nieske ook graag schrijft ontdekte ik pas deze maand, toen zij mij vertelde - twee zielen, één gedachte - met een eigen website bezig te zijn. Haar stukjes over allerhande dagelijkse en niet-dagelijkse onderwerpen zijn kleine juweeltjes. Lees maar, op www.nieskevanderheijde.nl. Een fotootje van ons samen komt hopelijk binnenkort.
Two minds, one thought - One of the friendships that developed through my dance courses and dance ensembles, is the one with Nieske van der Heijde, who followed my weekly course in Utrecht for many years. Maybe the seed for our friendship was already sown when she told me that, when she was practicing steps or dances at home, her cat would hang on to her legs. She also came to the summer schools of early music and dance of La Pellegrina in the Czech Republic and one of those would cause a drastic, and obviously permanent, change in her life...
Dancing ended abruptly for her ten years ago, when she suffered an attack of MS. Luckily there were no more attacks after that first one, there were consequences though. Ever since our friendship has intensified and I cherish it, and apart from dancing we share a number of loves. I already knew that we are both anglophiles and both like translating. Only this month I discovered that she likes writing as well as I do, when she told me - two minds, one thought - she was creating her own website. Her texts about all sorts of daily and non-daily subjects are small jewels. Just read them, at www.nieskevanderheijde.nl. There will soon be a picture of the two of us together.
Twee zielen, één gedachte - Een van de vriendschappen die al lang geleden ontstaan zijn via mijn danscursussen en dansensembles, is die met Nieske van der Heijde, die mijn wekelijkse cursus in Utrecht jarenlang volgde. Mogelijk werd de kiem voor onze vriendschap al gelegd toen zij eens vertelde dat als zij thuis passen of een dans oefende, haar poes in haar benen ging hangen. Ze ging ook mee naar de oude muziek- en danszomercursussen van La Pellegrina in Tsjechië, tijdens een waarvan haar leven drastisch, en naar het zich laat aanzien blijvend, is veranderd...
Aan het dansen kwam voor haar tien jaar geleden een abrupt einde toen zij getroffen werd door MS. Het bleef gelukkig bij die ene aanval, maar zonder gevolgen was die niet. Onze vriendschap is sindsdien geïntensiveerd en mij heel dierbaar, en wij delen, nog afgezien van het dansen, een aantal liefdes. Dat wij allebei anglofiel zijn en graag vertalen, wist ik al. Dat Nieske ook graag schrijft ontdekte ik pas deze maand, toen zij mij vertelde - twee zielen, één gedachte - met een eigen website bezig te zijn. Haar stukjes over allerhande dagelijkse en niet-dagelijkse onderwerpen zijn kleine juweeltjes. Lees maar, op www.nieskevanderheijde.nl. Een fotootje van ons samen komt hopelijk binnenkort.
Two minds, one thought - One of the friendships that developed through my dance courses and dance ensembles, is the one with Nieske van der Heijde, who followed my weekly course in Utrecht for many years. Maybe the seed for our friendship was already sown when she told me that, when she was practicing steps or dances at home, her cat would hang on to her legs. She also came to the summer schools of early music and dance of La Pellegrina in the Czech Republic and one of those would cause a drastic, and obviously permanent, change in her life...
Dancing ended abruptly for her ten years ago, when she suffered an attack of MS. Luckily there were no more attacks after that first one, there were consequences though. Ever since our friendship has intensified and I cherish it, and apart from dancing we share a number of loves. I already knew that we are both anglophiles and both like translating. Only this month I discovered that she likes writing as well as I do, when she told me - two minds, one thought - she was creating her own website. Her texts about all sorts of daily and non-daily subjects are small jewels. Just read them, at www.nieskevanderheijde.nl. There will soon be a picture of the two of us together.
December 2021
|
December 2021 – Animal Republic, de nieuwe cd van het ensemble Besarabia van mijn goede vriendin Heidi Erbrich, heeft in Valencia de Carles-Santos-prijs voor de beste fusion-cd gewonnen! En terecht, de muziek die de drie muzikanten hier presenteren is niet zomaar fusion. Het is een verrassende combinatie van allerlei stijlen, poëtisch, aangrijpend, opzwepend, dansant: Heidi danst zelfs flamencoritmes terwijl zij tegelijkertijd altviool speelt! Doe jezelf een plezier met deze cd, of geef hem cadeau. Voor 17 euro is ‘ie van jou, je kunt hem bestellen via www.besarabia.com/shop-besarabia
December 2021 - Animal Republic, the new CD of the Besarabia ensemble featuring my great friend Heidi Erbrich, was nominated, and got the Carles Santos prize for the best fusion CD in Valencia! And rightly so, the music the three musicians present here is not just any fusion. It’s a surprising combination of several styles, poetic, touching, exhilarating, dance-like: Heidi even dances flamenco rhythms as she is playing the viola! Treat yourself to this CD, or offer it as a gift. It’s yours for 17 euros, you can order it at www.besarabia.com/shop-besarabia |
|
November 2021
Op het ezelpad!
Deze maand staat in het teken van ezelbezoeken. Nu de twee ezelopvangorganisaties samengegaan zijn, brengen we een bezoek aan alle ezelpleeggezinnen om de kennismaking met de lieve langoren en hun mensen te hernieuwen. Voor mij betekent dat het bezoeken van 22 adressen, verspreid over de provincies Groningen, Friesland en Drenthe, met voor elk adres een prachtige liksteen van Himalayazout, en een jaszak vol wortel-bietensnoepjes. De slimmeriken hebben na één snoepje meteen door waar dat vandaan komt, en ik heb al diverse malen mijn jas ternauwernood kunnen redden uit twee sterke ezelkaken.
Deze maand staat in het teken van ezelbezoeken. Nu de twee ezelopvangorganisaties samengegaan zijn, brengen we een bezoek aan alle ezelpleeggezinnen om de kennismaking met de lieve langoren en hun mensen te hernieuwen. Voor mij betekent dat het bezoeken van 22 adressen, verspreid over de provincies Groningen, Friesland en Drenthe, met voor elk adres een prachtige liksteen van Himalayazout, en een jaszak vol wortel-bietensnoepjes. De slimmeriken hebben na één snoepje meteen door waar dat vandaan komt, en ik heb al diverse malen mijn jas ternauwernood kunnen redden uit twee sterke ezelkaken.
On the donkey path!
This month revolves around donkey visits. Since the two donkey sanctuaries have fused into one organisation, we are visiting all the adoptive families in order to renew the the acquaintance with the sweet long-eared creatures and their human companions. For me this means visiting 22 addresses spread across the provinces of Groningen, Friesland and Drenthe, with a beautiful Himalaya salt lick for each address, and a pocketful of carrot and beet snacks. After only one snack the smarties will have figured out where it comes from, and several times I’ve barely been able to save my coat from a pair of strong jaws.
This month revolves around donkey visits. Since the two donkey sanctuaries have fused into one organisation, we are visiting all the adoptive families in order to renew the the acquaintance with the sweet long-eared creatures and their human companions. For me this means visiting 22 addresses spread across the provinces of Groningen, Friesland and Drenthe, with a beautiful Himalaya salt lick for each address, and a pocketful of carrot and beet snacks. After only one snack the smarties will have figured out where it comes from, and several times I’ve barely been able to save my coat from a pair of strong jaws.
Oktober - October 2021
23-10-2021 Vandaag is er een begin gemaakt met de aanleg van een groendak op het dak van de voormalige ezelstal. Op aanraden van Jos, de partner van mijn lieve tuinvrouw Pauline, ligt er voorlopig slechts één lange strook (plus het overgebleven bonusstukje). Het dak van de stal bestaat uit kunststof golfplaten, officieel moeten er wel drie verschillende lagen onder de matten met sedum, maar we gaan kijken of het zonder kan. Sedum is een klein vetplantje dat heel goed zonder aarde kan, maar niet zonder vocht.
Het ziet er nu al prachtig uit en zelfs die enkele strook breekt het enorme vlak aan zwarte dakplaten, die drie jaar geleden zijn gelegd ter vervanging van het oude rieten dak, dat volledig aan z’n eind was.
23-10-2021 Today we made a beginning with the installation of a green roof on the roof of the former donkey stable. On the advice of Jos, partner of my beloved gardener Pauline, we started with only one strip (plus the small left-over bonus patch). The stable roof consists of corrugated plates, and officially we should have put three different layers under the sedum mats, but we’ll see what happens. Sedum is a small, stonecrop succulent, it does need water though.
Even the single strip already looks beautiful, breaking the enormous surface of black roof plates which were installed three years ago as a replacement of the old thatched roof which had more than fully lived its life.
Het ziet er nu al prachtig uit en zelfs die enkele strook breekt het enorme vlak aan zwarte dakplaten, die drie jaar geleden zijn gelegd ter vervanging van het oude rieten dak, dat volledig aan z’n eind was.
23-10-2021 Today we made a beginning with the installation of a green roof on the roof of the former donkey stable. On the advice of Jos, partner of my beloved gardener Pauline, we started with only one strip (plus the small left-over bonus patch). The stable roof consists of corrugated plates, and officially we should have put three different layers under the sedum mats, but we’ll see what happens. Sedum is a small, stonecrop succulent, it does need water though.
Even the single strip already looks beautiful, breaking the enormous surface of black roof plates which were installed three years ago as a replacement of the old thatched roof which had more than fully lived its life.
Oktober 2021: Even een onderdompeling in de barokdans… Mijn bijdrage aan de tweede Recüeil de Dances, die Ricardo Barros eind dit jaar gaat uitgeven, is een choreografie die ik jaren geleden maakte voor onze voorstelling met Will Wroth’s ensemble Restoration Company. Hoewel ik de zogenaamde feuilletnotatie vloeiend lees, noteerde ik mijn choreografieën nooit in dat systeem: te veel werk. En als ik mijn dansen aan anderen aanleerde konden de meeste van mijn leerlingen het notatiesysteem niet lezen en hadden meer aan een dansbeschrijving in woorden.
Het duurde even voordat ik er weer in zat – maar daarna was het alleen maar opwindend om mijn dans stukje bij beetje in deze prachtige notatie op papier te zien verschijnen.
Hierbij de vijfde figuur van mijn choreografie voor de ‘Curtain Tune’ (maat 49-64) uit Purcells Timon of Athens (1694).
October 2021: a short plunge into Baroque dance… My contribution to the second Recüeil de Dances, to be published by Ricardo Barros at the end of this year, is a choreography I created years ago for our performance with Will Wroth’s Restoration Company. Although I am a fluent reader of the so-called Feuillet notation I never wrote my choreographies down in that system: too much work. And when I would teach my dances to others, most of my students weren’t able to read the notation and hence were better off with a dance description in words.
It took me some time to get the hang of it again – but after that it was just exciting to see my dance appear on paper, bit by bit, in this beautiful notation.
Here you see part of my choreography to the gorgeous ‘Curtain Tune’ (fifth figure, bars 49-64) from Purcell’s Timon of Athens (1694).
Het duurde even voordat ik er weer in zat – maar daarna was het alleen maar opwindend om mijn dans stukje bij beetje in deze prachtige notatie op papier te zien verschijnen.
Hierbij de vijfde figuur van mijn choreografie voor de ‘Curtain Tune’ (maat 49-64) uit Purcells Timon of Athens (1694).
October 2021: a short plunge into Baroque dance… My contribution to the second Recüeil de Dances, to be published by Ricardo Barros at the end of this year, is a choreography I created years ago for our performance with Will Wroth’s Restoration Company. Although I am a fluent reader of the so-called Feuillet notation I never wrote my choreographies down in that system: too much work. And when I would teach my dances to others, most of my students weren’t able to read the notation and hence were better off with a dance description in words.
It took me some time to get the hang of it again – but after that it was just exciting to see my dance appear on paper, bit by bit, in this beautiful notation.
Here you see part of my choreography to the gorgeous ‘Curtain Tune’ (fifth figure, bars 49-64) from Purcell’s Timon of Athens (1694).
